Dutch version below

Vera Otten was already on her way to becoming a researcher. After her bachelor’s in Life Science & Technology, she started her master’s in Biomedical Sciences. She really enjoyed doing research, but during her second research project in the master’s she found out that communicating about it is also fun and important. “For example, I really enjoyed explaining what I was doing to friends and family in a simple way,” she says. She heard that someone was doing a Master’s degree in Science Education and Communication and decided to go to an information session about the master’s programme. “At the information session, I heard that someone had done an internship at Klokhuis. That was always my dream job as a child, so I thought: ‘If I ever want to do that, I have to do this master’s’,” she says enthusiastically.

Vera made up her mind and started this master’s programme while she was still busy finishing Biomedical Sciences. After the first subject, she was still delighted about her decision. Her favourite subject was ‘Science Communication and Journalism’. “That was mainly because it was at that time that I found out I wanted to write,” she explains. “I really enjoyed learning exactly how to write and that you got a lot of feedback from the lecturers. That really helped me to improve my writing style and that’s how I knew I wanted to follow that path.”

Her current profession is therefore no surprise. For her ‘External Assignment’, Vera did an internship at Longfonds, where she also worked for a few months afterwards. “At Longfonds I did general communication, but there I missed the depth of science,” she says. She liked the idea of working for a charity like Longfonds, so she kept an eye on the vacancies of various charities. “I came across a vacancy for the position of science editor and that was exactly what I wanted.” That’s how she got her current job at Alzheimer Nederland.

When I ask what an average day looks like for her, Vera says there isn’t one per se. “I do a lot of different things,” she explains. “I look for relevant topics for our target group to write about, I conduct interviews for articles and I answer many questions about scientific research. I also receive final reports from researchers who have received research grants from Alzheimer Nederland. I read those reports to see if there’s a story in them for the website, the newsletter or other media.” She says that such things are difficult to plan because they suddenly arrive in her mailbox. “Besides that, I’m working on a video series, for example, so now I’m making scripts, making appointments with the right people and soon we’re going to record that.”

Vera also travels a lot for her work. Although at the moment she still works a lot from her home in Groningen, she regularly has to go to the office in Amersfoort. For the recording of the video series she also has to go to many different locations in the Netherlands. “Soon I will have some kind of conference for a very big research project, so I will be in Amsterdam for a day,” she adds. “In that respect, Groningen is not the most convenient place to live.”

All that travelling takes up a lot of time. Time is the main topic when we talk about what she likes and dislikes about her life now that she is working. “An advantage of studying, for me, was that it wasn’t always from nine to five. You could do other things during the day and then study at the weekend, for example”, she says. “On the other hand, I do have a real weekend now. During my studies, I often thought I could (or should) do something at the weekend. Of course, I have to do that at work sometimes as well, but I usually close my laptop on Friday and do not open it again until Monday,” she adds, laughing.

“I don’t think I ever thought during my master’s degree: I really don’t feel like this.”

Everything Vera says sounds positive. Even when I ask her whether she was less enthusiastic about something during the master’s, she does not hesitate to answer: no. “Maybe that is also a bit odd about me. Actually, I always like everything,” she laughs. “Maybe that’s a problem too and I also notice it in my work. Now I say ‘yes’ to everything. But I don’t think I ever thought during my master’s degree: ‘I really don’t feel like this’.” It looks like Vera has really found her place.

For students who are currently doing the master’s or who are planning to do so, Vera’s tip is to try everything that is offered during the master’s. “It’s not a bad thing if you don’t yet have an idea about what you want to do after this master’s, or what you like within the field,” she explains. “I didn’t really know that sort of thing either and I was a bit worried about what would happen after the master’s, but it will turn out fine, as long as you give it a fair try.”

---

Stoppen met onderzoek om wetenschapscommunicator te worden

Vera Otten was al hard onderweg om onderzoeker te worden. Na haar bachelor Life Science & Technology was ze begonnen aan de master Biomedische Wetenschappen. Onderzoek doen vond ze erg leuk, maar tijdens haar tweede onderzoek in de master kwam ze erachter dat erover communiceren ook heel leuk en belangrijk is. “Ik vond het bijvoorbeeld ook heel leuk om aan vrienden en familie op een simpele manier uit te leggen waar ik mee bezig ben”, vertelt ze. Ze hoorde dat iemand de master Educatie en Communicatie in de Bètawetenschappen deed en besloot naar een voorlichting over de master te gaan. “Bij die voorlichting hoorde ik dat iemand bij het Klokhuis stage had gelopen. Dat was altijd mijn droombaan als kind, dus ik dacht: ‘Als ik dat ooit wil doen, dan moet ik deze master doen.’”, zegt ze enthousiast.

Vera hakte de knoop door en begon alvast met deze master, terwijl ze nog bezig was om Biomedische Wetenschappen af te ronden. Na het eerste vak was ze nog steeds erg blij met haar keuze. Haar favoriete onderdeel was het vak ‘Wetenschapsvoorlichting en -journalistiek’. “Dat was vooral omdat ik er toen achter kwam dat ik wilde gaan schrijven”, licht ze toe. “Ik vond het erg fijn om te leren hoe je precies moest schrijven en dat je heel veel feedback kreeg van de docenten. Daarmee kon ik mijn schrijfstijl echt beter maken en daardoor wist ik ook dat ik die kant op wilde.”

Haar huidige beroep is dan ook geen verrassing. Voor haar ‘Externe Opdracht’ liep Vera stage bij Longfonds, waar ze daarna ook een paar maanden heeft gewerkt. “Bij Longfonds deed ik de algemene communicatie, maar daar miste ik een beetje de diepgang van de wetenschap”, zegt ze. Het beviel haar wel goed om voor een goed doel als Longfonds te werken, dus hield ze de vacatures van verschillende goede doelen in de gaten. “Ik kwam een vacature voor de functie van wetenschapsredacteur tegen en dat was precies wat ik wilde.” Op die manier is ze aan haar huidige baan bij Alzheimer Nederland gekomen.

Wanneer ik vraag hoe een gemiddelde dag er voor haar uitziet, zegt Vera dat die er niet per se is. “Ik doe veel verschillende dingen”, licht ze toe. “Zo zoek ik relevante onderwerpen voor onze doelgroep om over te schrijven, neem ik interviews af voor artikelen en beantwoord ik veel vragen die over wetenschappelijk onderzoek gaan. Daarnaast komen er bij mij eindverslagen binnen van onderzoekers aan wie Alzheimer Nederland subsidie heeft gegeven voor onderzoek. Die verslagen lees ik door om te kijken of er een verhaal in zit voor op de website, voor in de nieuwsbrief of voor andere media.” Ze zegt dat zulke dingen moeilijk te plannen zijn, want die komen ineens in haar mailbox terecht. “Daarnaast ben ik bijvoorbeeld bezig met een videoserie, dus nu ben ik scripts aan het maken, afspraken aan het maken met de juiste mensen en binnenkort gaan we dat opnemen.”

Voor haar werk reist Vera ook heel wat af. Hoewel ze op het moment nog veel vanuit haar huis in Groningen werkt, moet ze ook regelmatig naar het kantoor in Amersfoort. Voor de opnames van de videoserie moet ze bovendien naar veel verschillende locaties in Nederland “Binnenkort heb ik ook een soort congres van een heel groot onderzoeksproject, dus dan ben ik een dag in Amsterdam”, vult ze aan. “Wat dat betreft is Groningen als woonplaats niet optimaal.”

In al dat reizen gaat dus veel tijd zitten. Tijd is dan ook het belangrijkste onderwerp wanneer we het hebben over wat ze wel en niet fijn vindt aan haar leven nu ze werkt. “Een voordeel aan studeren was voor mij dat het lang niet altijd van negen tot vijf was. Je kon overdag ook andere dingen doen en dan bijvoorbeeld in het weekend nog wat studeren”, vertelt ze. “Aan de andere kant heb ik nu wel écht weekend. Tijdens de studie dacht ik vaak in het weekend dat ik nog iets kon (of moest) doen. Dat moet op het werk natuurlijk ook wel soms, maar meestal doe ik op vrijdag mijn laptop dicht en dan doe ik die pas op maandag weer open”, vult ze lachend aan.

“Ik heb tijdens de master volgens mij nooit gedacht: ‘hier heb ik echt geen zin in’.”

Alles wat Vera vertelt klinkt positief. Ook als ik haar vraag of ze tijdens de master ergens minder enthousiast over was, twijfelt ze niet over haar antwoord: nee. “Misschien is dat ook wel een beetje vreemd aan mij. Eigenlijk vind ik altijd alles wel leuk,” lacht ze. “Dat is misschien ook wel een probleem en dat merk ik ook in mijn werk. Ik zeg nu namelijk overal ‘ja’ op. Maar ik heb tijdens de master volgens mij nooit gedacht: ‘hier heb ik echt geen zin in’.” Vera heeft zo te zien echt haar plekje gevonden.

Voor studenten die de master nu doen of straks gaan doen, heeft Vera de tip om vooral alles wat tijdens de master voorbij komt te proberen. “Het is niet erg als je nog geen idee hebt over wat je wil doen na deze master, of wat je leuk vindt binnen het vakgebied”, licht ze toe. “Dat soort dingen wist ik ook niet en ik maakte mij ook wel zorgen over wat er na de master zou gebeuren, maar het komt vanzelf goed, als je maar het probeert.”