Dutch version below

When Renske appears in the online meeting, I can see from the whiteboard hanging to the right of her that she is in a classroom. Not a bad place, because she is a chemistry teacher. She works four days a week at a secondary school: havo and VWO, both junior and senior grades. She also teaches one day a week at the teacher training college for chemistry. 

During her master’s, Renske was researching the image of teachers. “It turned out that a lot of students looked down on the profession. ‘One could always become a teacher,’ they said.” But Renske disagrees: “Being a teacher is definitely about combining your scientific knowledge with your social skills. It is a programme for people who can offer the best of both worlds to their students. So it is not a program for rejects.”

Renske speaks passionately about her work: “What really energises me is teaching people something new.” Of course in the field of content, when she explains chemistry to a pupil, but even more in the area of personal development: “That you teach them to work together, that you have successful experiences with them, but also that you sometimes guide them when things are not going well.”

Being a teacher is not just about teaching. “You can make it as exciting as you want,” says Renske. You also have other tasks you can take on as a teacher. Tasks that, according to Renske, make teaching fun. 

As a mentor, she can anticipate what her pupils need, she says. “For example, a social skills workshop, or a programming workshop – whatever suits your group.”As a subject coach, she now supervises her own LIO student, who is doing the educational minor. As a subject coach, she now supervises her own LIO student, who is doing the educational minor. As a supervisor for the ‘profielwerkstukken’, she tries to contact companies where the pupils can do their work on their behalf. And her biggest task is quality assurance for the secondary school where she works. This involves looking at the school’s results. In practice, this means collecting and analysing a lot of data, asking people questions about it and finding out how things are going and how they can be improved. This is an important task, both for the wellbeing of the pupils and for the school, as the Education Inspectorate monitors this.

Her schedule is different every week, especially because of all the extra tasks. “If people think that you have to do the same thing every day as a teacher, well, no two days are the same,” says Renske. As an example, she gives an overview of the previous week (see below). From this, it is clear that it is not a 9-to-5 job. She often starts early in the morning, no later than 8 o’clock, and also has a meeting for professional coaches in the evening. She admits that it is a busy job, but according to Renske, that is how she keeps it fun for herself: “Because I choose as many things as possible that I like to do. So you do have an influence on that. And not unimportantly, as a teacher you choose for this yourself, all extra tasks are really extra. 

“It actually is an program for people who can offer the best of both worlds to their students.”

Renske came to the EC-master and her current school through a side job during her bachelor’s at the promotion team of the University of Groningen. “I was sort of scouted,” she says. She gave practicals to secondary school students for the promotion team and it caught her eye. “Then a teacher said: ‘if you ever want to do the Education Master’s, you should call me.'” So in the second year of the EC Master’s, she called. She did her second internship at this school and was subsequently offered a job. 

But Renske did not make the choice to do the EC master without reason. She says that she initially wanted to do a chemistry master or a business and policy master’s – in any case she wanted to go into the business world. But she enjoyed her part-time job with the promotion team so much that she started to hesitate. “Then I thought: should I choose something that has a high status according to society, or should I choose something that really contributes to a better society and that makes me really happy?” She admitted to herself that the second was more important and chose the education master’s degree. “And I haven’t regretted it for a single day. The first time I stood in front of the classroom I immediately loved it.”

That teaching is her thing becomes clear when I ask her about her favourite part of the master’s programme. “The internships at school are number one,” she says. “Second is a teacher’s course, BCL, which is the ‘basic teacher’s course’.” This is where you get your first taste of teaching, where you learn the theoretical foundations behind the choices you can make as a teacher. 

The basic teacher course is the very first teacher course that you follow in the education track and you have to wait a while for that. This is because you start the master with the master research and Renske found this quite tough. She also found the study load in the second half of the year high, especially because she had intended to complete everything that year, so that in the final year of her master’s she could fully focus on her ‘LIO’ year. “But,” she says, “I had one goal in mind and that was to be a teacher.” With that goal clearly in mind, she battled through the first year. The second year was much better. “Then I only started taking subjects from the teacher training programme and then I was totally in the flow.”

But it is definitely a full-time master’s programme in terms of workload, she stresses again. Her tip for students who are currently doing the master’s or who are planning to do so? “You have to make sure you have a really good planning. Because there is so much to do. Especially in the periods with several deadlines that overlap, a planning is indispensable, according to her. Don’t do it all by yourself either, she seems to want to say: “I would also just enjoy sparring with your fellow students about things you run into. Work together a lot, for example.” Finally: “You also have to make it a bit more fun when it’s so busy.”

---

De educatie track: “Geen opleiding voor de afdankertjes.”

Als Renske in het onlinegesprek verschijnt, zie ik aan het whiteboard dat rechtsachter haar hangt dat ze in een klaslokaal zit. Geen gekke plek, want ze is docent Scheikunde. Vier dagen werkt ze op een middelbare school: havo en VWO, zowel de onder- als bovenbouw. Daarnaast geeft ze ook één dag in de week les aan de docentenopleiding scheikunde op hbo-niveau. 

Tijdens haar master deed Renske onderzoek naar het imago van docenten. “Toen bleek toch wel dat ook heel veel studenten een beetje neer keken op het beroep. ‘Je kan altijd nog docent worden,’ werd gezegd.” Maar daar is Renske het niet mee eens: “Docent zijn is echt wel iets waar je wetenschappelijk-inhoudelijke kennis samenkomt met je sociale vaardigheden. Het is juist een opleiding voor mensen die het beste van die beide werelden kunnen bieden voor hun leerlingen. Dus het is geen opleiding voor de afdankertjes.” 

Renske praat gepassioneerd over haar werk: “Waar ik vooral echt energie van krijg is dat je een ander iets nieuws leert.” Natuurlijk vakinhoudelijk, als ze een leerling iets over scheikunde uitlegt, maar nog meer op het gebied van persoonlijke ontwikkeling: “Dat je ze bijvoorbeeld leert samenwerken, je succeservaringen met ze beleeft, maar ook dat je ze soms als het niet goed gaat daarin begeleidt.”

Het blijft als docent dan ook niet alleen bij lesgeven. “Je kan het zo spannend maken als je zelf wilt,” vertelt Renske. Daarnaast heb je namelijk nog meer taken die je als docent op je kan nemen. Taken die het volgens Renske júist leuk maken. 

Als mentor kan ze inspelen op wat haar leerlingen nodig hebben, vertelt ze. “Bijvoorbeeld een workshop social skills, of een workshop programmeren – wat maar bij jouw groep past.” Als vakcoach begeleidt ze nu haar eigen LIO-student, die de educatieve minor doet. Als profielwerkstukkenbegeleider zoekt ze namens de leerlingen contact met bedrijven waar zij hun werkstuk bij kunnen doen. En haar grootste taak is kwaliteitszorg voor de middelbare school waar ze werkt. Daarbij kijk je naar de resultaten van de school. In de praktijk betekent dit een hoop data verzamelen en interpreteren, mensen hier vragen over stellen, en zo uitvinden hoe het gaat én hoe het beter kan. Een belangrijke taak, zowel voor het welzijn van de leerlingen als voor de school, want de onderwijsinspectie controleert hierop.

Haar planning is elke week weer anders, vooral door alle extra taken. “Als men denkt dat je als docent elke dag hetzelfde moet doen, nou geen enkele dag is hetzelfde,” vertelt Renske. Als voorbeeld geeft ze een overzicht van de week ervoor (zie hieronder). Daaruit wordt wel duidelijk dat het geen 9-tot-5-baan is. Ze begint vaak al vroeg in de ochtend, niet later dan 8 uur, en heeft ’s avonds ook nog een keer een bijeenkomst voor vak coaches. Ze geeft toe dat het een drukke baan is, maar volgens Renske houdt ze het zo dus leuk voor zichzelf: “Omdat ik in elk geval zo veel mogelijk dingen kies die ik leuk vind om te doen. Daar heb je dus zelf wel invloed op.” Ook niet onbelangrijk, je kiest hier als docent zelf voor, alle extra taken zijn dat ook echt extra. 

“Het is juist een opleiding voor mensen die het beste van beide werelden kunnen bieden voor hun leerlingen.”

Bij de EC-master en haar huidige school kwam Renske terecht door een bijbaantje tijdens haar bachelor bij het promoteam van de Universiteit Groningen. “Eigenlijk ben ik een soort van gescout,” vertelt ze. Ze gaf voor het promoteam practica aan middelbare scholieren en daarbij viel ze op. “Toen heeft een docent een keer gezegd: ‘nou als jij ooit de educatie track gaat doen, dan moet je mij bellen.’” In het tweede jaar van de EC-master heeft ze dus gebeld. Haar tweede stage liep ze bij deze school en daar heeft ze vervolgens een baan aangeboden gekregen. 

Maar tot de keuze om de EC-master te doen kwam Renske niet zomaar. Ze vertelt in eerste instantie dat ze een scheikundemaster, of de richting Business and Policy wilde doen – ze wilde in ieder geval het bedrijfsleven in. Maar ze genoot zo van haar bijbaantje bij het promoteam dat ze begon te twijfelen. “Toen dacht ik: moet ik nou iets kiezen wat volgens de samenleving een hoge status heeft, of moet ik iets kiezen dat echt bijdraagt aan een betere samenleving en waar ik zelf echt gelukkig van word?” Ze gaf aan zichzelf toe dat het tweede belangrijker is en koos voor de educatie track. “En ik heb geen dag spijt gehad. De eerste keer dat ik voor de klas stond vond ik het direct helemaal geweldig.”

Dat lesgeven haar ligt blijkt ook als ik haar vraag naar haar favoriete onderdeel van de master. “Sowieso de stages op school, die staan op nummer één,” vertelt ze, “Op de tweede plek een docentenvak, BCL, basiscursus leraar.” Daarbij kom je voor het eerst in aanraking met het lesgeven, je leert de theoretische onderbouwing achter keuzes die je als docent tijdens het lesgeven kan maken. 

De basiscursus leraar is het allereerste docentenvak dat je bij de educatie track volgt en daar moet je wel even op wachten. Je begint de master namelijk met het masteronderzoek en dat vond Renske behoorlijk pittig. Daarbij vond ze de studielast in het tweede halfjaar ook hoog, vooral omdat ze zich had voorgenomen alles dat jaar af te ronden, zodat ze zich in het laatste jaar van haar master volledig op haar LIO-jaar kon richten. “Maar,” zegt ze, “ik had een doel voor ogen en dat was voor de klas staan.” Met dat doel scherp voor ogen bikkelt ze het eerste jaar door. Het tweede jaar beviel een stuk beter. “Toen ging ik alleen maar vakken van de lerarenopleiding volgen en toen zat ik helemaal lekker in de flow.”

Maar het is zeker een fulltime master qua werkdruk, benadrukt ze nog een keer. Haar tip voor studenten die de master nu volgen of dat van plan zijn? “Sowieso dat je moet zorgen dat je echt een steengoede planning hebt. Omdat het best wel heel veel is wat er allemaal op je af komt.” Vooral in de periodes met verschillende deadlines die door elkaar heen lopen is een planning volgens haar onmisbaar. Doe het vooral ook niet allemaal alleen, lijkt ze te willen zeggen: “Ik zou ook gewoon lekker sparren met je studiegenoten over dingen waar je tegenaan loopt. Veel samenwerken bijvoorbeeld.” Tenslotte: “Je moet het ook een beetje leuk maken als het zo druk is hè.”