Dutch version below

For the ‘Portfolio Science Communication’, you have to report on a science communication event. A lot of students attend the ‘Science Communication Conference’ for this purpose, a yearly event which is hosted for Science Communication students by a different university each time. Last year the UG organised the event online due to COVID-19. This year the University of Utrecht organised the event. In this article Marjanne, Veerle and Jari reflect on their experiences.

The day started at 8.15 AM with a train ride from Groningen to Utrecht. “That was quite early, but it was very fun with the whole group”, Jari laughs. The conference started at 11 AM with a keynote speaker, after which the participants could partake in two workshops. Prior to the conference everyone had the possibility to pick their preferences for each workshop, after which the organization assigned the workshops. At the end of the day there was a panel discussion about inclusivity in science communication.

The first workshop round

After the joint opening, all participants went to their first workshop. Veerle, Marjanne and Jari all attended another workshop this round.

Veerle attended the workshop by Kevin Kosterman en Marlies Hilhorst-Verheij of the RIVM (The Dutch National Institute for Public Health and the Environment). They spoke about the communication around the COVID-19 crisis. Veerle followed this workshop with great interest: “Kevin and Marlies gave a fun, interactive presentation about risk communication in the event of a (still unknown) crisis. We discussed the BAM-Method (name, connect, engage), in which it is important to be the first to communicate about the new crisis (before turmoil arises). This is needed to be able to monitor and process reactions and questions from society in your communication and to offer prospects”. The term BAM was new for Veerle, but besides that it was mostly a repetition of the things she learned the past two years.

Marjanne attended a workshop from science journalist Rijco van Egdom about creating content for science videos. She did find the workshop interesting, but she also did not feel that she learned something new. “There was a lot of overlap with the information we gathered during the course ‘Science and the Public’. It mostly felt like a refresher”, she writes.

Jari attended a workshop by science communication teacher Frans van Dam about giving a good presentation. Prior to the workshop the participants had to prepare a one-minute presentation on a scientific topic or research. During the workshop the participants had to adjust this talk multiple times to fit a different target audience. This they did on the basis of a step-by-step guide from Van Dam. In this context, Van Dam discussed the use of metaphors, which made an impression on Jari. “During this workshop the effect of metaphors in a presentation really got trough to me. Off course, I already make use of metaphors, but I am not always as aware of this”.

The second workshop round

Veerle and Marjanne both attended the workshop by Janette Bessembinder from the KNMI (Royal Netherlands Meteorological Institute) during the second round. The workshop mainly focused on the communication of climate change, which can be quite challenging. Veerle and Marjanne both found it especially interesting how Bessembinder showed that the way you present information can have a big effect. “Bessembinder demonstrated this by means of example questions. The students answered the questions differently, depending on the way the information was presented. Examples were that the colours of a legend were counter intuitive (blue for drought, red for rain) or that a trend was only shown over a few years, whilst the trend over a few decades was different”.

Jari’s second workshop was by Anouk Kauffield, editor for ‘Universiteit van Nederland’, who organize publicly accessible lectures. During this workshop, the main question was: ‘How do you make difficult subject matter into a gripping story?’. After an explanation, the students had to write an introduction to a podcast and present these to each other in small groups. “The workshop was a bit more practical than lectures, which I really enjoyed”, Jari shares. “Furthermore it was a lot of repetition”. Still, there was one piece of advice that stayed with Jari: “Make sure that you can pronounce all the words in your presentation, especially when you present in a non-native language”.

The panel discussion

After a long day with workshops, there was still a panel discussion about inclusivity in science communication in the Netherlands left. During this discussion, the host posed a statement to the panel members. A part of these statements was thought out by the organization and a part of the statements was brought in by the audience. The panel members were science communicator and – rapper Jon Chase, PHD-student Onur Şahin and two of the three members of ‘Sisters in Science’. Sisters in Science consists of three female scientists who want to change the stereotypical image of the scientist. When in light of the discussion Jari considered inclusivity in science communication he noticed something: “Most visitors of the conference were female. In that respect, the study science communication seems to have some room for growth in diversification”.

“Visiting a conference about science communication should actually be obligatory for all master programs”

Insights

“It was really interesting to attend a conference in real life, instead of online. There was a fun atmosphere, the speakers were very enthusiastic and approachable and it was fun to meet science communication students from other cities”, Veerle shares. Nonetheless, she does not feel like she gained a lot of new insights, since she did learn most things already during her masters. Marjanne agrees. “I discovered that I gained a lot of skills and insights in the field of science communication during my two-year master’s. If I do not learn much news during a conference, this must mean that my knowledge was quite up-to-date already!”, she writes. Jari was mostly confirmed in his knowledge as well: “Science is everywhere and science communication happens at almost every moment of every day. At some times this is really clear, but at other times it is less clear, until you consider it carefully”. According to Jari, taking time to consider this would be good for other students as well. “Visiting a conference about science communication should actually be obligatory for all master programs”, he concludes.

---

De ‘Science Communication Conference’

Voor het onderdeel ‘Portfolio Wetenschapscommunicatie’ moet je verslag doen van een evenement dat te maken heeft met wetenschapscommunicatie. Veel studenten gaan hiervoor naar de ‘Science Communication Conference’, een jaarlijks evenement wat elke keer door een andere universiteit wordt georganiseerd voor wetenschapscommunicatie studenten. Vorig jaar organiseerde de RUG het evenement online wegens COVID-19. Dit jaar was de Universiteit Utrecht aan de beurt. In dit artikel kijken Marjanne, Veerle en Jari terug op hun ervaring.

De dag begon om 8.15 uur met een treinreis van Groningen naar Utrecht. “Dat was vrij vroeg, maar met zijn allen was het wel erg gezellig”, lacht Jari. De conferentie begon om 11 uur met een ‘keynnote speaker’, waarna de deelnemers allemaal twee workshops konden volgen. Voorafgaand aan de conference mocht iedereen per workshopronde hun voorkeur doorgeven, waarna de organisatie iedereen heeft ingedeeld. Aan het eind van de dag was er nog een ‘paneldiscussie’ over inclusiviteit in wetenschapscommunicatie.

De keynote speaker

De keynote speaker van dit jaar was onderzoeker en universitair docent Edwin Pos. Als Evolutionair Ecoloog die zich bezighoudt met complexe systemen vroeg hij zich hardop af waarom hij was uitgenodigd om de wetenschapscommunicatie conferentie te openen. Veerle, Jari en Marjanne vonden dit allemaal dan ook een bijzondere keuze, maar zagen toch ook interessante kanten aan zijn verhaal. “Het gaf wel een aantal interessante inzichten vanuit de kant van de wetenschapper in wetenschapscommunicatie”, vindt Marjanne. Zo besprak Pos hoe empirisch, of experimenteel, onderzoek nuttig kan zijn voor wetenschapscommunicatie. Het kan bijvoorbeeld helpen om de relevantie van een onderzoek te laten zien en het kan mensen enthousiast maken over het onderwerp. “Pos maakte een mooi bruggetje naar de evolutie van wetenschapscommunicatie”, zegt Jari. Zo vertelde Pos dat volgens hem informatie zenden niet meer de belangrijkste taak is in de wetenschapscommunicatie. Het is tegenwoordig belangrijker dat het publiek aanleert om goede informatie te onderscheiden van valse informatie. Vooral Veerle vond het jammer dat Pos hier niet dieper op in ging. “Ik had graag meer gehoord over hoe je onze divers geschoolde samenleving deze vaardigheden kunt aanleren”, schrijft ze in haar reflectieverslag.

De eerste workshopronde

Na de gezamenlijke opening gingen de deelnemers naar hun eerste workshop. Veerle, Marjanne en Jari volgden deze ronde allemaal een andere workshop.

Veerle volgde de workshop van Kevin Kosterman en Marlies Hilhost-Verheij van het RIVM. Zij vertelden over de communicatie rondom de COVID-19 crisis. Veerle vond dit een erg interessante workshop: “Kevin en Marlies gaven een leuke, interactieve presentatie over risicocommunicatie in het geval van een (nog onbekende) crisis. We spraken over de BAM-methode (Benoemen, Aansluiten, Meenemen), waarin het belangrijk is om als eerste te communiceren over de nieuwe crisis (voordat er onrust ontstaat). Dit om de reacties en vragen van de samenleving te monitoren en te verwerken in je berichtgeving en om vooruitzichten aan te bieden”. De term BAM was wel nieuw, maar verder was het voor Veerle vooral een herhaling van wat ze de afgelopen twee jaar heeft geleerd.

 Marjanne volgde een workshop van wetenschapsjournalist Rijco van Egdom over het creëren van content voor wetenschapsvideo’s. Ze vond de workshop wel interessant, maar ook zij had niet het idee dat ze wat nieuws leerde. “Er zat ontzettend veel overlap in de informatie die hij gaf en die wij hebben gekregen tijdens het vak ‘Science and the Public’. Het voelde voor mij vooral als een opfrisser”, schrijft ze.

Jari volgde een workshop bij docent wetenschapscommunicatie Frans van Dam over het geven van een goede presentatie. Voorafgaand aan de workshop moesten de deelnemers een presentatie van één minuut voorbereiden over een wetenschappelijk onderwerp of onderzoek. Tijdens de workshop moesten de deelnemers dit praatje meerdere keren aanpassen voor een andere doelgroep. Dit deden ze naar aanleiding van een stappenplan van Van Dam. Zo besprak Van Dam onder andere het gebruik van metaforen, wat indruk maakte op Jari. “Hier drong het effect van metaforen in een presentatie goed tot mij door. Ik gebruik natuurlijk altijd al wel metaforen, maar ik denk er nog niet altijd zo bewust over na”.

De tweede workshopronde

Veerle en Marjanne volgden in de tweede ronde allebei de workshop van Janette Bessembinder van het KNMI. De workshop ging vooral over de communicatie van klimaatverandering, wat best lastig kan zijn. Veerle en Marjanne vonden het vooral interessant hoe Bessembinder liet zien dat de manier waarop je informatie presenteert een groot effect kan hebben. “Dit liet Bessembinder zien aan de hand van voorbeeldvragen. Op de vragen gaven de studenten verschillende antwoorden, afhankelijk van de manier waarop ze de informatie voorgeschoteld kregen. Voorbeelden waren dat de kleuren van een legenda contra-intuïtief waren (blauw voor droogte, rood voor regen) of dat een trend over slechts enkele jaren werd getoond, terwijl de trend over tientallen jaren anders was”, legt Marjanne uit.

Jari’s tweede workshop was bij Anouk Kauffeld, redactrice bij ‘Universiteit van Nederland’. De vraag tijdens deze workshop was vooral: ‘Hoe maak je van moeilijke stof een pakkend verhaal?’. Na een uitleg moesten studenten een introductie voor een podcast schrijven en in groepjes voordragen. “De workshop was net iets praktischer dan colleges, wat ik erg leuk vond”, zegt Jari. “Verder was het wel veel herhaling”. Toch was er één tip die Jari bij bleef: “Zorg ervoor dat je van te voren alle woorden van je presentatie hardop uit kan spreken, vooral als je een Engelse presentatie geeft”.

De Panel Discussion

Na de lange dag met workshops was er nog een paneldiscussie over inclusiviteit in wetenschapscommunicatie in Nederland. Tijdens deze discussie legde de gastheer stellingen voor aan de panelleden. Een deel van deze stellingen had de organisatie bedacht en een deel van de stellingen kwamen vanuit het publiek. De panelleden waren wetenschapscommunicator en -rapper Jon Chase, PHD-student Onur Şahin en twee van de drie leden van ‘Sisters in Science’. Sisters in Science bestaat uit drie vrouwelijke wetenschappers die het stereotypische beeld van de wetenschapper willen veranderen. Toen Jari door deze discussie nadacht over inclusiviteit in de wetenschapscommunicatie viel hem wel iets op: “De meeste bezoekers van de conferentie waren vrouwelijk. Wat dat betreft lijkt de studie wetenschapscommunicatie in Nederland nog wat diverser te kunnen”.

“Eigenlijk zou het bezoeken van een conferentie over wetenschapscommunicatie bij alle masteropleidingen verplicht moeten zijn”

Inzichten

“Het was interessant om eindelijk een conferentie in het echt mee te maken, in plaats van online. Er hing een leuke sfeer, de sprekers waren heel enthousiast en toegankelijk en het was leuk om wetenschapscommunicatiestudenten uit andere steden te ontmoeten”, vindt Veerle. Toch heeft ze niet de indruk dat ze veel nieuwe inzichten heeft opgedaan, omdat ze de meeste dingen al wel had geleerd tijdens de studie. Marjanne is het hier mee eens. “Ik heb ontdekt dat ik tijdens mijn tweejarige master toch flink wat vaardigheden en inzichten op heb gedaan op het gebied van wetenschapscommunicatie. Als ik tijdens een conferentie weinig nieuws heb geleerd, betekent dit toch dat mijn kennis al aardig up-to-date was!”, schrijft ze. Ook Jari werd vooral bevestigd in wat hij al wist: “Wetenschap is overal en er wordt bijna op elk moment van de dag over wetenschap gecommuniceerd. Op sommige momenten is dat heel duidelijk, maar op andere momenten is het veel minder opvallend, totdat je er eens goed bij stilstaat”. Volgens Jari zou het ook voor andere studenten goed zijn om hier vaker bij stil te staan. “Eigenlijk zou het bezoeken van een conferentie over wetenschapscommunicatie bij alle masteropleidingen verplicht moeten zijn”, concludeert hij.